İmam Zeynel Abidin
Adı | İmam Zeynel Abidin |
Ünvanı | Zeyn’ül Abidin (ibadet edenlerin bezentisi), Seyyid’üs-Sacidin (secde edenlerin ulusu). |
Babası | İmam Hüseyin |
Anası | Şer-i Banu ( İran hükümdarı yezdcerd’in kızı). |
Doğum yeri ve tarihi | Medine, 659 |
Çocukları | Muhammed Bakır, Abdullah Bahir, Zeyd, Eşref, Hüseyn-ül Asgar, Aliyül Asgar başta olmak üzere, onbir erkek, dört kız çocuğu olmuştur. |
Ölüm yeri ve tarihi | Medine, 719 ( bazı kaynaklarda 713) |
Türbesi | Medine’de |
Ölüm sebebi | Emevi halifelerinden Abdülmelik tarafından zehirlendiği söğlenir. |
Bazı tarihciler İmam Hüseyin, Zeynel Abidin’e İmamet ve velayete ait sırları bildirdiğinden bahsederler.
İmam Hüseyin atına binip şavaş meydanına giderken, peşinden yetişen eşi Şehriban Ana derki: “.. Ey yüce server. Ben Yezd-i Cürd’ün (İran Şahı) neslinden gelmiş bir kadınım, düşmanın şerrinden sana sığınmıştım. Şimdi korkum o dur ki, senden sonra bu zalimler, Ehl-i Beyt hatunlarına, belki peygamber soyu diye saygı gösterirler. Oysa bana ihanette bulunurlar. Beni kime teslim edip gidiyorsun..”
“.. Ey Şehr-i Banu bunun için gam yeme; çünki sende Ehl-i Beyt ailesindesin..” diyerek şavaş meydanına döner.
Ehl-i Beyt ve İmamların soyunu hayatta kalarak sürdüren Zeynel Abidin’e, Adem-i Sani (ikinci Adem) veya Adem-i Al-i Aba (Peygamber soyunun başı) denirdi.
İmam Zeynel Abidin de kendini ilme veren, bilinçli ve şair ruhlu bir kişiydi. O da babası ve dedesi gibi fakirin ve ezilenin dostuydu. Parayla köle satın alıp serbest bırakırdı. Yiyeceğini fakirlerle paylaşırdı.
Önemli yapıtları: Sahfet’ül – Kamile, Sahife-i Seccide ve Risilet’ül Hukuk’dur
İmam Zeynel Abidin’e erelim
İmamların divanına duralım
Doksan bin erlere niyaz edelim
Mürvet günahıma ya Ali
– Pir Sultan Abdal –
Post Comment
Hiç yorum yok